محل تبلیغات شما



امروز تولد حضرت محمد(ص) و امام صادق(ع) هستش و عید همه مون کلی مبارک؛ منکه کلی رو عیدی دادن پیامبرمون حساب کردم و مطمئنم اون اتفاق خوبه یهووو میافته و این غم کهنه رو میشوره و میبره :)

اگه از روزمرگی هامون بگذریم میرسیم به پایان نامه نویسی و تنبلی اینجانب که توی این 24 روز به زور فصل 1 رو نوشتم و تموم کردم :))) ولی دیگه واقعا تایم نیست و باید جمع کنم این تنبلی و کرخی و منفی بافی ها و خود افسرده سازی های مضخرفی رو که از درون تحلیل ام میبرن و سرعت عملمو میارن پایین ! اونم تو شرایطی که گذر زمان یه دور تندی به خودش گرفته و همچین میچرخه و جلو میره که انگار دنبالش کردن !!

جمعه هفته پیش دوره "گام به گام لیرینگ ونیر کامپوزیت" دکتر امامقلی پور تو سالن نظام پزشکی برگزار شد و اگه از جنبه تبلیغاتیش که 90% روی محصولات Cosmedent تاکید داشتن، بگذریم؛ دوره خوب و مفیدی بود و کلی نکته مهم و مفید و جدید یاد گرفتیم.

دیروز و امروزم " دوره بازآموزی ایمپلنت" بود که دیروز با سخنرانی دکتر رکن، دکتر باریکانی و دکتر رضایی گذشت و امروز هم با سخنرانی اساتید خوب خودمون یعنی دکتر قاسمی، دکتر فرهودی، دکتر امینی و دکتر بیگلری.

درسته که ما دانشجو های دوره عمومی با ایمپلنت کمی غریبه ایم و در حد 1،2 فصل پیترسون و میش و کارنزا اطلاعات راجع بهش داریم و به تبع، این دوره برامون به اندازه کارایی که بلدیم و انجام میدیم، مفید نبود ولی خوب همیشه چیزای زیادی واسه یاد گرفتن هست.مثل سیستم اشترومن که ایمپلنت های extra short و ultra short داره و جدیدا هم کلی بورس شده.

خلاصه که دوماه از فصل مورد علاقه ام با به سرعت گذشت و من کلی کتاب نخونده و فیلم ندیده و نقاشی های نکشیده و قدم های نزده و فکرای نکرده و خیالهای ندیده و دارم مثل همیشه :)

به عنوان حسن ختام و پایان گپ امروزمون;

خدایا  نه تنها چشم بر ندار ازمون، حتی اون وسطا پلکم نزن *_*

دوستت داریم :****

 


امروز تولد پریساجان عزیزمه و اتفاقا چند روز قبل از جراحی سخت و چالش برانگیزش؛ این روزا حواس هممون متمرکزه بهش و تا اندکی از کارا و بدو بدو های روزمره مون خلاص شیم، درموردش حرف میزنیم و کلاما و قلبا برای سلامتیش دعا میکنیم.

امشب در برنامه ای بنام " کتاب باز" که با اجرای سروش صحت روی آنتن شبکه نسیم میره، قرار بود پریسا مهمان برنامه شون باشه اما پیج اینستاگرام برنامه اعلام کرد که برنامه با حضور پریسا پخش نخواهد شد ! که حالا امیدوارم بزودی پخش بشه این برنامه :)

به بهانه اینکه ببینم اصلا این برنامه چیه و چخبره؛ امشبو به تماشاش نشستم :)

چقدر جذاب و باحال بود !!

یه برنامه پر از شعر و ادبیات و کتاب :) با بیان ساده و دلچسب و شعرخونی های سلیس و البته اجرای شیرین و نرم سروش خان صحت *__* 

به یه شعر خیلی خوب و به قول سروش صحت بسیار خاص و عجیب حکیم سنایی اشاره ای شد که کاملشو پیدا کردم و دوس دارم اینجا بذارم *__*

خنده گریند همی لاف ن بر در تو
گریه خندند همی سوختگان در بر تو
دل آن روح گسسته که ندارد دل تو
سر آن حور بریده که ندارد سر تو
                                                                      گاه دشنام زدن طاقچهٔ گوش مرا
                                                                      حقه‌های شکرین گرد دو تا شکر تو
                                                                       تا خط تو بدمیدست ز بهر خط تو
                                                                     حرف بوسست چو لبهای قلم چاکر تو
شیر چرخت ز پی آب همی سجده برد
من چه سگ باشم تا خاک بوم بر در تو
نیست در چنبر نه چرخ یکی پروین بیش
هست پروین کده ره چنبری از عنبر تو
                                                                       عنبر از چنبر زلفت چو خرد یافته‌ام
                                                                        تا مگر راه دهد سوی خودم چنبر تو
                                                                      سیم در سنگ بسی باشد لیک اندر کان
                                                                       سنگ در سیم دل تست پس اندر بر تو
عارم این بس که بوم پیش‌رو دشمن تو
فخرم آن بس که بوم رخت کش لشگر تو
برده شد ز آتش تو پیش سراپردهٔ جان
آب حیوان روان ز آن دو رده گوهر تو
                                                                        قطب گردم چو بگردم ز پی خدمت تو
                                                                          پای بر جای چو پرگار به گرد سر تو
                                                                       شمع نور فلکی خواهد هر لحظه همی
                                                                          شعله از مشعلهٔ روی ضیاگستر تو
ز آرزوی رخ چون ماه تو هر روز چو صبح
دل همی چاک زند پیش درت کهتر تو
خور گردون چو مه از پیش رخت کاست کند
که ندارد خود گردون فری اندر خور تو
                                                                       از سنایی به بها هر دم صد جان خواهد
                                                                         بهر یک بوسه دو تا بسد جان پرور تو
 

غزل ۳۴۹ #سنایی


امروز بطور رسمی پایان نامه نویسی اینجانب شروع شد :)

چقدررر ذوق دارم و چقدر خدا رو شاکرم واقعا؛ که بین این فکر و خیال و غوطه ور شدن لابلای آرزوهای برآورده نشده، خیلی عادی و روتین دارم آرزوهای دیروزم رو زندگی میکنم و نه تنها حواسم نیست که ذوق کنم براشون، بلکه خیلی حق به جانب غر میزنم و گله میکنم !!

چقد قدر نشناس میشیم بعضی وقتا -____- 

خلاصه که چکیده و مقدمه ی فصل یک رو نوشتم اما انقد هیجان زده بودم که انگار فردا دفاعمه :))

امیدوارم به خوبی پیش ببرمش و گزارش کارمو اینجا ثبت کنم برای روزهای آتی که با خوندن این مطالب لبخند رضایت بزنم و خدا رو شکر کنم. مثل همیشه. بیشتر از همیشه. :)

 

 

شب بخیری از  دقایق آخر روز اول از دومین ماه پاییز زیبا و در نقطه ای از 25 سال و دوماهگی 

 

پی نوشت :

تیتر از غزل 327 حضرت حافظ 

 


دارم فکر میکنم

چقد خوبه یه کاری، یه دغدغه ای، یه مشغولیتی داشته باشیم که بدوییم دنبالش

که کمتر صغری کبری بچینیم واسه بیهودگی ها و ترشحات مسموم لوب مریض مغزمون

که کمتر رنج بکشیم

کمتر افسرده و بدحال بکنیم خودمونو 

و کمتر از این افسردگی تغذیه کنیم برای افسرده تر و افسرده تر تر شدن.

خدایا پناه به تو از این نفس خطرناک و مریض درون

پناه به خودت

که کمک کنی زندگی کنیم، بریم دنبال هدافمون، کارامون، علاقه هامون.

تا زنده ایم هست این زندگی 

بجنگیم براش :)

 

پی نوشت.1 :

یکشنبه ها از روزای پرکار هفته ست برام.دانشکده و کارای مریض جامع، پایان نامه و هماهنگی کارها و برنامه های آماری و نوشتاریش، کلاس مدیریت عصر و جمع شدن با همکلاسی های عزیزی که بعد 6 سال، این ترم فقط سر کلاس مدیریته که با 80% شون یجا جمع میشیم و میگیم و میخندیم و نهایتا باشگاه جانم و تی آر ایکس عزیز دلم :) تا سری میگردونم آخر وقته و وقت خواب :)

البته امروز سر کلاس مدیریت چنتا اتود جدید زدم واسه هنر بامزه و خوشگلی که جدیدا از طرفدارانش شدم و خیلی دلم میخواد حرفه ای تر تجربه اش کنم؛ بهش میگن : کالیگرافی: یعنی خطاطی و نقاشی قاطی هم ! به عبارتی یه بیت شعرو برمیدارم و اونجوری که دلم میخواد بهش شکل میدم و مینویسمش !! خیلی جذاااابه :))

به علاوه اینکه امروز بعد از کلاس مدیریت و  قبل از باشگاه با آذین و شادی یه قهوه زدیم دوره هم و کلی حال کردیم :) البته که جای آیسان و سودا خالی بود :)

مرررسی خدایا

کار و لحظه ها و دوستای خوب کنارهم سختای زندگی رو قابل تحمل میکنن برام.اینا از لطف توئه !!اتفاقای خوبی قراره بیافته.خوشی های زیادی تو راهن.همه چیز قشنگتر و قشنگ تر تر خواهد شد.چون : تو پیشمی

مرسی که انقد خوبی 

لاو لاو :***

پی نوشت.2:

تیتر رو بخاطر اینکه این روزا مشغول خوندن کتاب "دختر پرتقالی" نوشته "یوستین گوردر" هستم، به این گونه انتخاب کردم :)


در این ساعت و لحظه؛ جمع آوری داده های پایان نامه رو تموم کردم و بستم !! ^________^

358 تاCbCT که هر کدوم 4 تا انسیزور مندیبل رو شامل میشدن و از لحاظ سن و جنس بیمار و تعداد ریشه، تعداد کانال، طبقه بندی ورتوچی، کرو ریشه و جهت کرو و شدت کرو بر اساس مطالعه سیدبرگ، بررسی شدن و به اتمام رسیدن.

بیشتر از تموم شدن جمع آوری داده ها، از این خوشحالم که زمین و زمان گفتن چنتا عدده دیگه.داده سازی کن بره ! ولی حقیقت ماجرا، ته دلم رضا نداد.درسته که مطالعه ی من یه مطالعه ی اپیدمیولوژیکه و واقعا ستون های علم اندودنتیک و رادیولوژیک قرار نیست جابجا بشه اما وقتی یکاریو شروع کردم و قراره تا آخر عمرم به عنوان اولین پایان نامه رسمی آکادمیکم ازش اسم ببرم، تصمیم گرفتم درست و واقعی جلوش ببرم و به قول گفتنی، این مدرکرو حلااااال بگیرم :))

نهایتا اینکه الهی شکر که بعده 10 روز تلاش شبانه روزی، این کار هم به اتمام خودش رسید

الهی شکررررررررررررر

 

 

 

پی نوشت:

                           تو مگو ما را بدان شه بار نیست

                                                                         با کریمان کارها دشوار نیست

 

 

از دفتر اول مثنوی معنوی مولانا، بخش نهم


لابلای بدو بدو های دانشگاه و درمان جامع 2ئی که کلی ترمیم و پست و کور و اندو و ext. داره، و درمیان جمع کردن داده های CBCT و تعیین نوع کانالها بر اساس طبقه بندی ورتوچی و اندازگیری Curve ریشه و کانال و کلی درگیری دیگه ؛

اومدم که بگم :      ما کوچیکا خدامون بزرگه.


اگه عمیق فکر کنم و دقیق؛ فقط میتونم بگم باورم نمیشه! 6 سال گذشت و من امرزو دارم از پایان نامه ام دفاع میکنم و قدم آخر رو در این دانشگاه برمیدارم. چه میشه گفت ؟! سرشارم از هیجان و خوشحالی، به علاوه اندکی اضطراب و آشفتگی، به علاوه اندکی بغض و دلتنگی. خدایا شکر همین
به غیر دوست که نازش به عالمی ارزد نیاز پیش کسی گر برم، گناه کنم برف میبارید، به شکل ذره هایی ریز و آرام. داخل ماشین بودم و محو در خیالات خودم.خیابان ها.آدم ها. و ذره های بلورین زیبایی که به سرشان میریخت.انگار کردم که تمام مان داخل گویچه ی بلورینی هستیم، از همان هایی که در اتاق و لابه لای وسایل اکثرمان پیدایش میشود.همان گوی هایی که وقتی کوکش رو میچرخانی عروسک درونش با موسیقی ملایمی میچرخد و دانه های سپید برف مانندی بر سرش میریزد.و حالا برف بود و مایی
امروز 13 دی ماه 98 قرار بود جشنی که دو ماه براش زحمت کشیدم و کشیدیم، به بهترین وجه ممکن برگزار بشه همه چی اکی بود : موسیقی، کلیپ هامون، لوح و تندیسا، اجرا، متنی از خاطرات مون که قرار بود خودم اجراش کنم، میوه و شیرینی و فینگرفودها و و و . اما. نشد که بشه کنسل شد !! واقعا بعضی اتفاق هارو هرچقدر هم براش بجنگی و زحمت بکشی، اگه قرار باشه نشه، نمیشه !! و باز هم : " هرچه خدا خواست همان می شود. "
30 مرداد- صبح: اولین تولد بنده توسط عزیز جان، رفیق دل، مهربونی که دم در مرکز بهداشت ساعت 7:30 صبح سورپرایزمون کرد، برگزار شد :* 30 مرداد- عصر: دومین تولد بنده توسط دوستان و منشی های عزیز مطب دکتر شیخ* به میمنت و مبارکی برگزار گردید *__* 31 مرداد یعنی دقیقا یک هفته ی پیش: شایان جان ما، رفت به نبرد کنکوری بس ناجوانمردانه . (خدایا اخر عاقبت همه ساله های کنکوری رو بخیر کن؛ مارو هم . :) ) 1 شهریور: عملا متولد شدیم رررررررررفت *___* ؛ تولد قشنگ و به یاد
این روزها کلمات عجب جادویی دارند ! وقتی بودن و داشتن چیزی ( هر چیزی ) را احساس می کنی و نیست و نمیشود؛ تازه ماجرا شروع می شود. اینکه "دوستت دارم" را بشنوی تا اینکه خیال کنی فلانی دوستت دارد، زمین تا آسمان فاصله دارد. به راستی چه چیزهایی را می گوییم و چقدر از انتظارهایمان را می شنوییم ؟! من فکر میکنم این ماجرا دادن و گرفتن است! هر چقدر بگویی، کیسه ات را پر میکنند. همیشه سعی کردم بگوییم، راحت ! شاید گاهی دیرتر، اما حتما می گوییم ! بگویم "دوستت دارم" تا

تبلیغات

محل تبلیغات شما

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها